قانون ریسک شناور (FLR) چیست؟
توسط: قانون ریسک شناور (FLR) چیست؟ در دنیای پویای معاملات، مدیریت ریسک به عنوان سنگ بنای موفقیت پایدار تلقی می‌شود. تریدران، برای حفظ سرمایه و دستیابی به سودآوری بلندمدت، نیازمند اتخاذ استراتژی‌های کارآمد و نوآوری در رویکردهای مدیریت ریسک هستند.
مدیریت ریسک به دو صورت مدیریت ریسک مجاز روزانه و شناور انجام می‌پذیرد که در این مقاله، به بررسی عمیق قانون ریسک شناور و نقش آن در ترکیب با متدولوژی مدیریت ریسک مبتنی بر MDL (Maximum Drawdown Level) خواهیم پرداخت که بسیاری از شرکت‌های پراپ‌فرم، علاوه بر دراودان روزانه و کل، قانون 80 درصد و… در مجموعه قوانین خود قرار می‌دهند. برای بررسی بیشتر با اوستریچ همراه باشید.
تعریف قانون ریسک شناور
قانون ریسک شناور یا Floating Loss Risk (FLR)، یکی از قوانین اساسی در حساب‌های برخی از پراپ‌ها است که با هدف مدیریت ریسک و کنترل رفتار تریدرها طراحی شده است. بر اساس این قانون، تریدر نباید در یک معامله یا چند معامله همزمان، بیش از درصد مشخص‌شده‌ای از حساب خود را از دست بدهد (معمولاً ۲٪ در اکثر پراپ‌ها). این میزان با توجه به بالانس حساب قبل از باز شدن معامله محاسبه می‌شود. برای مثال، اگر بالانس حساب شما قبل از معامله ۱۰,۰۰۰ دلار باشد، اکوییتی یا بالانس نباید به کمتر از ۹,۸۰۰ دلار برسد.
این قانون معمولاً در حساب‌های واقعی (ریل) اعمال می‌شود و برای محافظت از سرمایه پراپ اهمیت زیادی دارد. بااین‌حال، قوانین ریسک شناور در پراپ‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، تریدرها باید پیش از انتخاب پراپ، شرایط و قوانین آن را با دقت بررسی کنند تا اطمینان حاصل کنند که این قانون با استراتژی معاملاتی آن‌ها سازگار است.
اهمیت مدیریت ریسک در حساب‌های پراپ
مدیریت ریسک یکی از مهم‌ترین مهارت‌های لازم برای موفقیت در حساب‌های پراپ است. هدف اصلی پراپ‌ها این است که تریدرهایی با رفتار منطقی و استراتژی‌های کم‌ریسک را شناسایی کنند. قانون ریسک شناور به چند دلیل اهمیت دارد:
- حفظ سرمایه: این قانون تضمین می‌کند که ضررها به‌صورت محدود باقی بمانند.
- تشویق به برنامه‌ریزی: تریدرها مجبور هستند برای هر معامله حد ضرر دقیق تعریف کنند.
- ارتقای مهارت: تریدرها یاد می‌گیرند که چگونه اکوییتی حساب را کنترل کنند و از تصمیمات احساسی پرهیز کنند.
متدولوژی MDL: محدود کردن حداکثر افت سرمایه
MDL یا Maximum Drawdown Level، یک شاخص مهم در ارزیابی ریسک است که حداکثر میزان افت سرمایه از یک نقطه اوج تا نقطه کف بعدی را نشان می‌دهد. این متدولوژی به تریدران کمک می‌کند تا میزان تحمل ریسک خود را تعیین کرده و از سرمایه خود در برابر نوسانات شدید بازار محافظت کنند. MDL به عنوان یک ابزار حیاتی در مدیریت سرمایه عمل می‌کند و با تعیین یک سطح مشخص برای حداکثر افت سرمایه، امکان کنترل ریسک را فراهم می‌آورد.
MDL نشان‌دهنده بزرگترین افت سرمایه از یک نقطه اوج (peak) به پایین‌ترین نقطه (trough) بعدی در یک دوره زمانی معین است و می‌گوید که در بدترین حالت، چه مقدار از سرمایه را ممکن بود در یک یا چند معامله از دست بدهیم.
چرا MDL مهم است؟
سنجش ریسک
MDL به عنوان یک معیار مهم برای سنجش ریسک یک استراتژی یا سرمایه‌گذاری عمل می‌کند. هرچه MDL بالاتر باشد، ریسک نیز بیشتر است.
مقایسه عملکرد
MDL کمک می‌کند تا عملکرد استراتژی‌های مختلف معاملاتی یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری را با یکدیگر بهتر مقایسه کنیم. در واقع استراتژیی که سودآوری مشابهی دارد اما MDL پایین‌تری دارد، از نظر ریسک عملکرد بهتری داشته است.
تعیین آستانه تحمل ریسک
دانستن MDL یک سرمایه‌گذاری کمک می‌کند تا تعیین کنیم آیا این سرمایه‌گذاری با میزان تحمل ریسک ما سازگار است یا خیر.
بهینه‌سازی استراتژی
تحلیل MDL یک استراتژی معاملاتی کمک می‌کند تا نقاط ضعف آن را شناسایی کرده و برای بهبود آن تلاش کنیم.
مدیریت سرمایه
درک MDL برای مدیریت سرمایه بسیار مهم است زیرا می‌توان از آن برای تعیین اندازه مناسب موقعیت‌های معاملاتی و جلوگیری از ضررهای فاجعه‌بار استفاده کرد.
تفاوت ریسک شناور با ریسک ثابت
ریسک شناور به ریسکی گفته می‌شود که در طول باز بودن یک معامله به صورت لحظه‌ای تغییر می‌کند؛ یعنی بسته به نوسان بازار، مقدار ضرر یا سود موقتی معامله بالا یا پایین می‌رود و تا زمان بستن معامله قطعی نمی‌شود. اما ریسک ثابت، میزان ضرری است که معامله‌گر از ابتدا برای یک معامله تعیین می‌کند و فراتر از آن افزایش نمی‌یابد؛ مثلا با تعیین حد ضرر (Stop Loss)، ریسک معامله از همان ابتدا مشخص و محدود می‌شود. به طور خلاصه، ریسک شناور متغیر و وابسته به شرایط بازار است، ولی ریسک ثابت از قبل مشخص و قابل کنترل است.
نحوه اعمال قانون ریسک شناور
قانون FLR معمولاً در حساب‌های واقعی (Real) اعمال می‌شود و در مرحله چالش یا ارزیابی ضرورتی برای رعایت آن وجود ندارد. به این معنا که تریدر می‌تواند در مرحله چالش آزادی بیشتری در مدیریت ریسک داشته باشد.
افت اکوییتی بیش از درصد معین ممنوع است
در این قانون، مجموع ضرر معاملات باز نباید از ۲ درصد بالانس لحظه‌ای حساب تجاوز کند.
مثال: فرض کنید حسابی با بالانس ۲۵,۰۰۰ دلار دارید. مجموع ضرر تمام معاملات باز شما نباید از ۵۰۰ دلار تجاوز کند. اگر این اتفاق بیفتد، قانون نقض شده است.
مثال‌های کاربردی برای درک بهتر
برای درک بهتر این قانون، به دو مثال زیر توجه کنید:
مثال ۱: تک معامله
اگر حساب شما قبل از معامله ۱۰,۵۰۰ دلار باشد و وارد معامله‌ای شوید که ضرر آن به ۲۱۰ دلار برسد، اکوییتی حساب به ۱۰,۲۹۰ دلار کاهش می‌یابد. در این حالت، قانون ریسک شناور نقض شده است.
مثال ۲: معاملات همزمان
فرض کنید دو معامله باز دارید:
- معامله اول: ضرر ۱٪
- معامله دوم: ضرر ۰.۸٪
در مجموع، ضرر معاملات برابر با ۱.۸٪ است. اگر یک معامله را ببندید و ضرر آن را کاهش دهید، همچنان می‌توانید با دیگری ادامه دهید اما نباید از سقف ۲٪ تجاوز کنید.
نکته مهم: ممکن است قانون ریسک شناور در پراپ‌های مختلف متفاوت باشد
نکات مهم در استفاده از MDL:
- جم معاملات باید تعیین گردد: با استفاده از MDL می‌توانید حجم معاملاتی را به گونه‌ای تنظیم کرد که در صورت وقوع بدترین سناریو، زیان معامله از یک حد مشخص تجاوز نکند.
- تعیین حد ضرر (Stop-Loss): می‌تواند در تعیین محل قرار دادن حد ضرر کمک کند.
- استراتژی باید به درستی انتخاب گردد: هرچه میزان تحمل ریسک پایین‌تر باشد، باید استراتژی‌هایی را مورد استفاده قرار داد که MDL پایین‌تری داشته باشند.
- نظارت بر عملکرد باید انجام شود: به طور منظم MDL استراتژی باید مورد بررسی قرار گیرند و در صورت افزایش غیرمنتظره، اقدام به تعدیل آن کرد.
- MDL یک شاخص گذشته‌نگر است: MDL بر اساس داده‌های تاریخی محاسبه می‌شود و تضمینی برای عملکرد آینده نیست.
- MDL به دوره زمانی بستگی دارد: MDL می‌تواند بسته به دوره زمانی مورد بررسی متفاوت باشد. به عنوان مثال، MDL یک استراتژی در یک دوره کوتاه‌مدت ممکن است با MDL آن در یک دوره بلندمدت تفاوت داشته باشد.
- MDL نباید تنها معیار تصمیم‌گیری باشد: MDL باید همراه با سایر شاخص‌های عملکرد مانند نرخ بازده، نسبت شارپ و غیره در نظر گرفته شود.
مزایای استفاده از ریسک شناور (FLR) در پراپ تریدینگ
حفظ و مدیریت سرمایه
یکی از اهداف اصلی در پراپ تریدینگ، حفظ سرمایه شرکت است. تریدران باید بدانند که چه زمانی باید سود شناور را تثبیت کنند و چه زمانی باید زیان شناور را کاهش دهند. این تصمیمات می‌توانند به حفظ یا کاهش ریسک‌های مالی کمک کنند. ریسک شناور یکی از پایه‌های مدیریت سرمایه نیز بوده که اکثر شرکت‌های پراپ‌فرم در پلن چالش‌ها یا حتی صرفا برای حساب اصلی خود به کار می‌گیرند که جدا از مقید کردن تریدر به رعایت نظم بیشتر و بهتر، از سرمایه سرمایه‌گذار نیز در مرحله اصلی حفاظت نمایند. در واقع این قانون به تریدر کمک می‌کند که درصد مشخصی از حساب را بر حسب آخرین معامله در گیر معامله بعدی کرده و از ضرر بیشتر جلوگیری نماید.
عملکرد بلندمدت
داشتن یک برنامه مشخص برای خروج از معامله می‌تواند به کاهش ریسک شناور کمک کند که موجب می‌شود پایداری تریدر در طولانی‌مدت تضمین شود.
کنترل احساسات
نوسانات مداوم قیمت در بازار ممکن است باعث استرس و نگرانی تریدران شود. اگر نتوانند احساسات خود را کنترل کنند، ممکن است تصمیمات اشتباهی اتخاذ کنند که به زیان‌های سنگین منتهی خواهد شد. مدیریت صحیح ریسک شناور می‌تواند به حفظ آرامش و تصمیم‌گیری منطقی کمک کند.
معایب استفاده از ریسک شناور (FLR) در حساب‌های پراپ
محدودیت‌های سختگیرانه شرکت‌های پراپ تریدینگ
بسیاری از شرکت‌های پراپ تریدینگ قوانین مشخصی برای میزان افت سرمایه یا دراودان روزانه یا کل در کنار قانون ریسک شناوردارند که هم می‌تواند مثل یه ناجی عمل کرده و از ضررهای سنگین جلوگیری کند، هم می‌تواند مثل یه قاتل خاموش، حساب پراپ را به نابودی بکشاند.
لوریج یا اهرم بالا
استفاده از لوریج یا اهرم بالا می‌تواند مدیریت ریسک شناور را سخت‌تر کرده و فشار روانی زیادی برای تریدر به همراه آورد؛ چرا که ریسک شناور در صورتی که به درستی به کار گرفته نشود مدیریت سرمایه را عملا بی اساس جلوه می‌دهد.
نوسانات بازار
بازارهای مالی به دلیل عوامل مختلفی از جمله اخبار اقتصادی، دچار نوسانات شدیدی می‌شوند که این عوامل فاندامنتال از تاثیرگذارترین موارد روی مدیریت رسک شناور هستند.
ترس از زیان و تصمیم‌گیری احساسی
نوسانات شدید می‌توانند منجر به تصمیماتی شوند که برخلاف برنامه معاملاتی هستند؛ دون توجه به افزایش ریسک، به موقعیت‌های باز خود اضافه کنند یا زودتر از موعد از معامله خارج شوند.